De tweede week.....down to Windy Wellington

Rotorua
In Rotorua gaan we naar Te Puia, een van de bekendere parken waar je een goed beeld krijgt van de omgeving; spuitende geisers, zwavelmeren (met de bijbehorende stinkende gasdampen), hot springs, modderpoelen en de Maori-cultuur. Hier worden we bijgepraat door een Maori-gids, maar zijn interessante toelichting krijgen we slechts deels mee, aangezien we hem halverwege uit het oog verliezen. Dat krijg je ervan als je eigenlijk liever ‘linksaf gaat als de meute rechtsaf gaat’. Dus gaan we maar op ons eigen houtje alle wondere schoonheden bekijken, zo kunnen we er in ieder geval ons eigen verhaal bij verzinnen. Kers op de taart is de ontmoeting met een echte kiwi-vogel. Dit blijkt niet een klein vogeltje te zijn, maar een vogel zo groot als een kip. Helaas niet in het wild maar in een gecreëerde omgeving in het park. In de schemering met een zwaar fotoverbod, omdat de schuchtere vogel anders helemaal uit zijn doen raakt. En hoewel overtreding van een dergelijk verbod ons in Egypte (bij Toetanchamon) ooit bijna een fotocamera heeft gekost, besluiten we om de habitat van het beestje maar te respecteren.

Lake Taupo en omgeving
Vanuit Rotorua zakken we af naar lake Taupo. Onderweg hier naar toe worden we via de What’sApp op de hoogte gehouden van het wel en wee in het Knoerissenrijk waar Leon, Billy, Bas en Xander ondertussen een live-performance geven in de tent op de markt. Hoewel we het hier in NZ enorm naar onze zin hebben, verlangen we toch een momentje naar huis, om in die feestende massa getuige te mogen zijn van dit optreden, dat zijn weerga niet kent.

Taupo blijkt een van de leukste stadjes te zijn die we tot dusver zijn tegengekomen. Het gezellige sfeertje besluit ons om hier langer te blijven en even lekker te relaxen. Al wandelend langs het strand zien we een leuke golfactiviteit. Vanaf de kade een golfballetje op een platform slaan, gelegen op zo’n 75 meter in zee. Een hole-in-one levert $ 10.000 op. Van de 15 balletjes sla ik er toch 1 op het platform, helaas rolt die niet in de hole, maar het is het proberen waard. Verder die dag lekker rustig in het zonnetje op het terras met een biertje genieten, even ravotten in de speeltuin en slenteren door de gezellige straatjes om vervolgens neer te strijken in onze camper die we op nog geen 5 meter afstand van het meer geparkeerd hebben. Dat belooft morgen, mits de zon schijnt, een mooie start van een nieuwe dag te worden.

Vanuit onze camper zien we de zon langzaam hoger boven het meer komen staan, een mooie dag dus. Terwijl Erwin en Fedde een ontbijtje maken, gaan Rens en ik een heerlijke ochtendwandeling in het park maken. Daar vinden we een super groot schaakbord met reusachtige schaakstukken. Aangezien schaken nog wat moeilijk is, maken we er een gezellig potje dammen van. Rens vindt het geweldig en is superfanatiek. Als het aan hem ligt dammen we de hele dag door. Helaas past dat niet in de planning en na een verfrissende douche gaan we dan ook weer verder richting the Big City Wellington. Een rit van ruim 5,5 uur die we met een tussenstop in Wanganui af zullen leggen. Als we in Wanganui aankomen, blijkt hier bar weinig te beleven. Vlug wegwezen dus. Wat we hier wel aantreffen, zijn twee wel heel bekende bedrijven; de Mars/Wiskas en hoe kan het ook anders….Rabobank is ook hier vertegenwoordigd. Denk je naar de andere kant van de wereld te reizen om effe lekker los te komen van je werk, krijg je dit ;-). We zetten onze reis nog enkele uren voort richting het zuiden.

Waikanae, de tussenstop richting Wellington
In Waikanae beach (zo’n 50 kilometer van Wellington) vinden we een mooie plek om te overnachten onder een sterrenhemel uit duizend en een nacht. Een mooie plek om de volgende dag rustig te beginnen met een wandeling over het strand. Bij een i-site informeren we naar de mogelijkheden om naar Kapiti eiland te gaan. Dit eiland is een van de weinige plekken waar de befaamde kiwi-vogel in het wild leeft. Het blijkt echter dat op het eiland voornamelijk langere wandelroutes zijn (geen optie voor ons) en dat de kans dat je overdag een kiwi spot vrijwel nihil is. Kortom; grote kans dat het blijft bij de in gevangenschap gehouden exemplaren. En die willen we nog wel een keer zien, dus gaan we naar het nabij gelegen Nga Manu reservaat in Waikanae. Hier zien we inderdaad nog twee kiwi’s, blijft leuk!. Verder biedt het reservaat niet veel bijzonders (of we zijn inmiddels al te veel gewend), behalve dan het hoogtepunt voor de twee jongens…zij mogen zelf alen (van die lange glibberige vissoort) voeren. Nooit geweten dat deze vissen het liefst vlees en dan in bijzonder kuikentjes eten. Rens en Fedde vinden het super stoer. Weer een nieuwe ervaring voor hen om af te vinken.

Wellington
In de eerste plaats kunnen we beamen dat de bijnaam Windy Wellington niet voor niets is gekozen. Verder heeft de stad een zeer levendig centrum met volop drukte. Ook hier maken Rens en Fedde weer in de kortste keren vrienden. Nu is het weer een ouder Duits echtpaar, wat ze moeiteloos om hun kleine vingertjes winden.

In Wellington is van alles te zien en te beleven. Zo bezoeken we onder meer dé belangrijkste bezienswaardigheid van de stad, het Te Papa museum. Dit zes verdiepingen tellende museum, gelegen midden in de stad, leidt jong en oud door de vele diverse aspecten welke Nieuw Zeeland te bieden heeft. Zo is hier onder meer de hele geschiedenis van de Maori’s nog eens te zien, de vele planten en dieren die de oceanen te bieden heeft, alle ins en outs van natuurrampen als vulkaanuitbarstingen en aardbevingen en ook diverse andere zaken, waarin NZ een vooraanstaande rol in de (wereld)geschiedenis heeft gespeeld. Het mooie van dit museum is dat het én gratis is én erg gericht is op kinderen. Kinderen kunnen hier zelf allerlei expirimentjes doen, puzzeltjes maken, knutselen etc. Niemand hoeft zich hier te vervelen. Echt een aanrader dus. Enkele uren later verlaten we dan ook pas dit wonderbaarlijke gebouw.

Ons was al eerder opgevallen dat de wereldcup Cricket in NZ gehouden wordt. Nou is dat niet direct de meest aansprekende sport voor ons, maar je merkt dat het hier toch echt wel leeft en dat je eigen interesse dan ook groter wordt. Dus proberen we nog een glimp op te vangen van het schitterende multifunctionele stadion. Nadat we al diverse ‘no entry’ signalen genegeerd hebben, staan we uiteindelijk zo ongeveer voor de poort met onze camper. Van een alleraardigste bewaker vernemen we dat er hier onder meer rugby, voetbal, maar nu vooral cricket gespeeld wordt. En dat een topper NZ - Engeland om de worldcup op het programma staat. En hoewel cricket eigenlijk te saai is om naar te kijken, zouden we dit potje toch wel mee willen pikken, maar helaas….tot op het allerlaatste stoeltje uitverkocht. Dat belooft echter wel een gezellige dag in de stad te worden als deze met zo’n 35.000 cricketfans (hoe ze eruit zien, of hoe ze zich gedragen…we don’t know) overspoeld zal worden.

Met het ondergaan van de zon kunnen we nog mooi de lookout van Mount Victoria meepikken. Niet lopend, want daar zijn onze beentjes net niet meer toe in staat, maar ‘gewoon’ met de camper over de smalle wegen en haarspelbochten naar boven om daar te kunnen genieten van een supermooi uitzicht by night over de hoofdstad van dit geweldige land.

Zoals het voetbal bij ons leeft, zo leeft hier rugby en vandaag is het enkel cricket wat de klok slaat. Matchday met een echte WK-topper. In een mars zoals wij die alleen bij ons Oranje op een EK/WK kennen, zo gaan ze nu in een lange stroom mensen naar het grote stadion waar we gisteren al waren. Niet zo verkleed en gek als wij dat doen, maar (ingegeven door een zonnetje en in mindere mate wat alcohol) wel in een opperbeste stemming. De hele stad ademt vandaag cricket, het was toch leuk geweest om deze match eens live te aanschouwen, maar ja…You can’t have it all. Nieuw Zeeland verslaat uiteindelijk de Engelsen met 8 wickets…wat de sfeer in de stad natuurlijk alleen maar ten goede kwam.

Nu hebben we even geen tijd meer om de foto’s toe te voegen, want morgenvroeg (de 21e) staat de overtocht van Wellington naar Picton op het programma en sluiten we daarmee het Noordereiland af. Om hier alleen nog terug te komen voor de tussenstop in Auckland op weg terug naar huis. De volgende serie foto’s zal ook snel volgen.

Deze eerste weken waren echt geweldig. Niet alleen wat we allemaal gedaan en gezien hebben, maar ook gewoon om met zijn viertjes samen op pad te zijn en niet naar de klok te hoeven te kijken of te moeten denken wat er allemaal niet moet. Want er moét helemaal niks, en er mág alles.
Het Zuidereiland zal nog veel mooier zijn dan hetgeen wat we tot dusver hebben gezien, is ons verteld. We gaan het weer ervaren en we houden jullie op de hoogte. See ya!!